Að selja eigur annarra

„Við vit­um að ein­hverj­ir munu selja frá sér sinn hlut og þess vegna er viðbót­ar­gjaldið til að tryggja að eig­and­inn, þjóðin, fái stærri hlut­deild í því en ella.“, segir Sigurður Ingi. - Ef útgerðaraðili hefur veitt makríl og vill ekki lengur veiða hann, þá á þjóðin, ríkið, að selja hann, því eins og Sigurður Ingi segir líka, „ … að auðlind­ir hafs­ins séu þjóðar­eign er auðvitað eins mik­il­væg í þessu og öðru.“ Það er því ótrúleg ósvinna og eða skortur á hugsanagetu að segja í sömu greininni, að í raun sé eðlilegt að einn aðili selji viðurkenndar eigur annarra, bara af því að góssmangarinn er innan vébanda LÍÚ.

Segjum t.d. að ég leigði íbúð af Sigurði Inga, hans lögmætu eign. Ég leigði hana í tvö ár en vildi svo breyta til og fara í annað hverfi eða landshluta. Væri þá ekki bara eðlilegt að ég seldi íbúðina (hans) og keypti mér aðra fyrir afraksturinn? Það væri að minnsta kosti í takt við þessa nýjustu kokkabók.

„Það eru allir á móti þessu“