Skilgreiningafræðin

Ef krakki eða krakkar nudda sífellt öðrum krakka upp úr því að hann sé ansnalegur á einhvern hátt að þeirra mati, telst það einelti. Samfélagskrafan kallar á að eitthvað sé gert í málinu.

Ef það gerist á vinnustað að fullorðinn einstaklingur gerir lítið úr vinnufélaga í viðurvist annarra og endurtekið, heitir það einelti á vinnustað. Sá sem stundar eineltið getur átt von á að missa vinnuna.

Ef fullorðinn einstaklingur ítrekað gefur í skyn við annan einstakling að viðkomandi veki löngun til nánari kynna, þrátt fyrir ítrekaða höfnun, getur sá túlkað það sem kynferðislegt áreyti og kært ásækjandann fyrir kynferðislegt áreyti.

Ef spámaður múslima er ítrekað níddur og hæddur, þrátt fyrir vitneskju um að fátt særi múslima meira, heitir það tjáningafrelsi.

Voðaverkin ekki á ábyrgð múslíma

Athugasemdir

[Heimir Arnar Birgisson (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 16:20]

Múhammed spámaður er ekki lifandi og mér vitanlega hefur hann ekki verið það í um 1400 ár. Það er ekki verið að hæða einstakling heldur hugmyndafræði. Svona álíka og þegar íslendingar hæða Framsóknarflokkinn. Fullkomlega eðlilegur farvegur tjáningar. Fólk verður að þola gagnrýni á sína hugmyndafræði hvort sem hún er trúarlegs eða pólitísks eðlis og hvort sem slíkt er gert með orðum eða myndum.

[Joi (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 16:54]

Reyndar samkvæmt koraninum dó Múhammed reyndar ekki, hann flaug til himins á hesti, en málið er að vissulega móðga myndir múslima en það er bara ekki mitt mál, engin er að drepa í nafni skopmynda af nokkru öðru á jörðinni, vandamálið hér er að Islam stríðs trú sem opumberlega á að breyða út með ofbeldi.

[Hallgeir Ellýjarson, 16.1.2015 kl. 18:25]

Í stuttu: Það má ekki gagnrýna hættulega hugmyndafræði vegna þess að einhver gæti hugsanlega tekið því sem einelti.

Búhú. 

Þú verður líka að átta þig á því að þetta sama blað gerði ítrekað grín að gyðingum og kristnum mönnum, það var samt ekki ástæðan fyrir því að starfsfólk þurfti að fá lögregluvernd.

[Valdimar Jóhannsson (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 18:36]

Múhammed fór í heimsókn til himnaríkis á kynjadýrinu " Buraq" og talaði við Guð, sem sagði Múhammed að menn ættu að biðja 50 sinnum á dag.

Í einum af þessum 7 himnum ræður ríkjum Móses nokkur og reið Muhammed þangað og ráðfærði sig við hann. Móses þótt þetta ansi hörð krafa og fór Múhammed aftur til himnaríkis og ræddi við Guð. Urðu ferðirnar nokkuð margar, en Guð samþykkti að lokum, að menn ættu að biðja 5 sinnum á dag og það stendur.

Muhammed dó í Medina, en hvort hann reis til himna frá Jerusalem er ekki staðfest.

Þegar múslimar tala um sín trúarbrögð, þá ljúga þeir.

Yaman kvartar undan því að NATO hjápi ekki islamistunum að breyta Sýrlandi í óþjóðasamfélag eins og ríkir í Lýbíu í dag.

Þá veit maður það.

[Arnar Guðmundsson, 16.1.2015 kl. 18:37]

Veit ekkert um sögu Islam, en að öðru leiti get ég samsinnt því sem þið segið hér. Minn útgangspunktur er ekki annar en þessi, dæmi: ef ég ætti ófríðan vin og hann væri sérlega viðkvæmur vegna útlitsins, væri það siðferðilega rétt af mér að nudda honum upp úr því, af því að mér þætti það svo óskaplega fyndið? Ég hef vissulega mitt tjáningarfrelsið en hver væri mögulegur ávinningur af því fyrir mig?

[Valdimar Jóhannsson (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 20:15]

Þú ert að tala um ófríðan vin í "núinu".

Það kemur Muhammed og hans óhæfuverkum ekkert við. Ævisaga Muhammeds er skráð af múslimum sjálfum og lýsir lífi eins mesta siðleysingja og ofstópamanns í sögunni og múslimar hreykja sér af, sem sýnir siðgæði á lægsta plani.

Það hefði betur verið ógert að skrá viðurstyggðina en múslimar virðast ekki hafa neitt siðgæði. Að móðga Muhammed á að svara með aftöku, sem er akkúrat það sem hann sjálfur gerði.

Menn hæðast að öllum trúarbrögðum, en islam er ekki trúarbrögð heldur ofstækis stjórnmál miklu verri en nazismi og kommúnismi og lýgin er þeirra sterkasta vopn. 

[Bjarni (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 21:16]

Mikið er þessi tilfinningaklámvæðing umræðunnar orðin þreytt.

Fólk hefur fullan rétt til að móðgast og reiðast, en slíkar tilfinningar eiga ekki að stjórna því hvað öðrum leifist í nafni tjánigafrelsis.  Baráttan fyrir því að öðlast tjáningafrelsi var blóðug og langdregin og því verður ekki fórnað á altari tilfinningavellukjaftæðis

[Valdimar Jóhannsson (IP-tala skráð) 16.1.2015 kl. 22:00]

Það er rétt hjá Bjarna, að barattan fyrir því að öðlast tjáningarfrelsi var- og er blóðug og langdregin, en viltu fórna tjáningafrelsinu fyrir islam? Við vitum hvernig tjáningarfrelsið er í múslimskum löndunum.